Wet natuurbescherming

Wet natuursbescherming

Ondernemers die een stikstofvraag hebben ontkomen niet aan de Wet natuurbescherming. Wat deze wet in het kort inhoudt en waar rekening mee gehouden moet worden leest u hier.

De Wet natuurbescherming in Nederland, die in werking trad op 1 januari 2017, is een wet die de bescherming en het behoud van natuur en biodiversiteit in Nederland reguleert. Deze wet is een samenvoeging van drie eerdere wetten: de Natuurbeschermingswet 1998, de Boswet en de Flora- en faunawet. De belangrijkste aspecten van de Wet natuurbescherming zijn:

Vergunningen en Ontheffingen: Voor activiteiten die mogelijk schadelijk zijn voor beschermde gebieden of soorten, zoals bouwprojecten of landbouwactiviteiten, zijn vergunningen of ontheffingen nodig. Deze worden beoordeeld op basis van de impact op de natuur.

Handhaving en Sancties: De wet voorziet in handhavingsmaatregelen en sancties bij overtredingen, om naleving te waarborgen.

Integratie met Ruimtelijke Planning: De wet verbindt natuurbescherming met ruimtelijke planning en ontwikkeling, waarbij de nadruk ligt op het integreren van natuurbehoud in lokale en regionale planningsprocessen.

Wet natuurbescherming – waar houden we rekening mee?

Bij het regelen van een stikstofvergunning moeten wij rekening houden met de volgende aspecten:

1. Natura 2000-gebieden: Het is belangrijk om te beoordelen of het project mogelijk effect heeft op nabijgelegen Natura 2000-gebieden. Deze gebieden zijn Europees beschermd vanwege hun unieke natuurwaarden en soorten. Activiteiten die aantoonbare negatieve effecten hebben op deze gebieden zijn van invloed op de vergunning. De berekeningen die hiervoor aan ten grondslag liggen zijn complex. Stikstofplatform neemt dit proces voor de stikstofaanbieder en vrager uit handen.
2. Stikstofdepositie: De kern van de vergunningaanvraag draait om de hoeveelheid stikstof die het project zal uitstoten en hoe deze uitstoot zich zal verspreiden en neerslaan in de omgeving, met name in de Natura 2000-gebieden.
3. Programmatische Aanpak Stikstof (PAS): Voorheen werd de PAS gebruikt als basis voor vergunningverlening, maar na een uitspraak van de Raad van State in 2019 is deze aanpak niet meer geldig. Nu wordt elk project afzonderlijk beoordeeld op de impact op stikstofgevoelige habitats.
4. Mitigerende Maatregelen: Aanvragers moeten aantonen dat ze mitigerende maatregelen nemen om de impact van stikstofemissies te verminderen. Dit kan bijvoorbeeld zijn door technologische innovaties, aanpassing van werkprocessen, of het compenseren van stikstofuitstoot elders. Het team van Stikstofplatform helpt bij dit proces.
5. Ecologische Beoordeling: Een grondige ecologische beoordeling is belangrijk om zo de potentiële effecten van het project op de natuur te analyseren.
6. Juridisch en Beleidskader: Kennis van de huidige wetgeving en beleidsrichtlijnen is essentieel. De wet- en regelgeving rond stikstofemissies en natuurbescherming is complex en bovendien onderhevig aan veranderingen en juridische interpretaties.
7. Overleg met Overheden: Vroegtijdige communicatie en overleg met relevante overheidsinstanties kunnen cruciaal zijn. Dit helpt bij het verhelderen van vereisten en bovendien het vergroten van de kans op een succesvolle vergunningaanvraag.